Geloof dat de helft van ons afgelopen nacht goed heeft geslapen, ik niet en voel me alsof ik naar bed moet. We kuchelen er wat aan af en hebben al wat paracetamols gehad. Roelof heeft mij gevraagd of ik vandaag wil rijden. De sputterpoep heeft bij de mannen toegeslagen.

Na het ontbijt is het inpakken en rijden we ff met 1 auto naar het plein met de ruïne van het kerkje. We lopen de kleurijke straatjes door en worden af en toe hinderlijk gevraagd om zeep, dat is hier nogal duur en kun je de mensen blij mee maken.

we lopen het oude gedeelte binnen en het is prachtig, veel gebouwen zijn gerestaureerd en zijn geweldig om te zien. We slenteren langs huisjes en ik koop voor 3 cuc een hoedje die door een oud vrouwtje is gemaakt. Knap om te zien en Truus geeft haar een stuk zeep, we zien dat ze zichtbaar blij is. Tegen half 12 gaan we terug naar het hotel en gaan we op pad. Henk geeft aan dat hij moet tanken maar hij kan nog zo'n 225km volgens de teller. Om geen problemen te krijgen gaan we langs de pomp maar op het laatst toch doorgereden. Henk geeft aan dat het wel kan, Truus sputtert tegen maar we gaan tanken in Sancti Spiritus.

Het uitkijkpunt Mirador net buiten Trinidad geeft ons een prachtig uitzicht over de vallei de Los Ingenios.

De weg voert ons langs prachtige groene velden. Nog nooit een land gezien dat zo groen is, Zelfs Nederland haalt het hier niet bij. Aangekomen in Sancti Spiritus krijgen we slecht nieuws: geen pomp met octaangehalte 94. De angst slaat toe want met nog voor circa 100km benzine in de tank gaan we onze eindbestemming niet redden. Blijft 1 optie open en dat is doorrijden en hopen dat er een pomp komt en anders moeten Roelof en ik benzine halen. Truus ziet het al voor zich: wachtend langs de weg, geen airco, geen water, verschrompelen in de hitte. Op het moment dat we vlak bij de snelweg komen ziet Roelof vanaf het viaduct een pomp. We scheuren als volleerde Cubanen over een verkeerd stuk toerit en halen opgelucht adem. Er lopen twee vrolijk kwispelende zwerfhonden, mank en onder de teken. Aangezien ze binnen brood verkopen met kaas en ham gaan wij ze verwennen. Ze eten brood en drinken samen een halve liter fris water, we maken vrienden voor het leven. Vreselijk dat wij ze achter moeten laten, maar zo zijn er meer.

We vervolgen onze weg en eindelijk komen we in Santa Clara aan. Onze route beschrijving lijkt wel van google earth te zijn gehaald wat een bagger. We rijden een verboden afslag in van een rotonde en moeten vragen waar ons hotel ligt. Eindelijk zijn we er, het hotel belooft wat. Prachtige rieten daken en de receptie mooi, het is schijn helaas. De kamerdeur gaat open en de vochtstank komt ons tegemoet, bah. Het is maar voor 1 nacht denken we maar, enige positieve is: internet a 3 cuc per half uur maar geen wifi. Gelukkig we willen de blog proberen online te zetten maar de USB stick kan niet worden gebruikt, drama. Het eten is matig. Terwijl buiten een tropische regenbui gaande is gaan we slapen.