varadero

Het weer lijkt vandaag beter te worden, eindelijk blauwe luchten. Hopelijk kunnen we nu nog ff genieten van soort 'stranddag' of wandeldag langs het strand mag ook, als er maar geen regen valt. Vanmiddag moeten we onze auto inleveren en dan zullen we verder te voet, koetsje, eierdopje of taxi moeten als we nog ergens naar toe willen.

Henk en Truus hebben gisteren nog via de wifi van het buurhotel wat caches opgezocht en willen die vandaag geloof ik zoeken. Roelof en ik zullen dan ff op zoek gaan naar sleutelhangers of gewoon op het strand liggen nu het nog kan. Ons laptopje heeft nu geen problemen meer sinds hij contstant aan de stroom staat, vocht krijgt nu geen kans meer. Nu eerst aankleden en ontbijten.

We spreken af dat we ff apart wat doen, Henk en Truus gaan een paar caches zoeken en vinden ook 1 die bij het voormalige Xanadu huis ligt een landhuis wat begin vorige eeuw door een Amerikaan is gebouwd en nu als hotel in gebruik is. Zij leveren zonder probleem de auto in en Roelof en ik proberen een internetkaart te scoren, pfff wat een drama, hotel hiernaast wil mij geen verkopen aangezien ik niet van het hotel ben. We lopen uiteindelijk naar het winkelcentrum en daar bij het internetcafe duurt het belachelijk lang voordat je überhaupt aan de beurt bent. Geen kaart. Terug in het hotel gaan wij vieren naar het buurhotel en Henk koopt 2 kaarten, zijn polsbandje heeft hij binnenste buiten gekeerd en is nu wit zoals de mensen van dat hotel. We upgraden onze stoelen, voor de terugvlucht, naar iets meer beenruimte nu we ff op internet kunnen.

Eindelijk naar het strand en even bakken en nog in zee zwemmen. We zien pelikanen overvliegen en genieten met volle teugen, dit weer zullen we vast gaan missen. Daarna ff douchen en buiten de deur eten. Aangezien ik wel bij het steakhouse wil eten weten we wie we de schuld moeten geven indien het niets is. De ober maakt een uitstekende indruk, net zoals het interieur maar vooral het eten. Zalig gegeten en met een goed gevoel lopen we terug en nadat we nog even een trackable van Henk hebben achtergelaten bij de cache die bij een treinwagon ligt lopen we via een paar winkeltjes terug naar ons hotel voor een slaapmutsje.

Morgenvroeg nog tot 10.45 tijd om te genieten en dan terug naar huis, slaap lekker.

varadero

Ik ben vroeg wakker omdat mijn spieren weer allemaal opspelen. Het is nog donker en heb geen zin om me nog twintig keer om te draaien dus ik schrijf ff het verslag van gisteren af en begin voordat ik opsta alvast met die van vandaag. Nog even en dan sta ik op, het is half 7 en dan wandel ik even naar het strand, dat is terug in Nederland niet mogelijk. Het is droog als ik beneden kom er is amper iemand wakker en het hotel is nog in diepe rust. Roelof en de buurtjes slapen nog.

Als we aan de ontbijttafel zitten is het al gaan regenen en het stopt niet meer. Ongelooflijk dat er nog meer water kan vallen, maar het is het regenseizoen dus dan kan het dus wateren. We zitten te wachten en vragen ons af: wat te doen? Eindelijk de knoop doorgehakt en proberen de grot te vinden die niet ver hiervandaan is, helaas is de weg open gebroken en zien we nergens een "achteringang". Dan ff naar Santa Marta, niet ver over de brug om daar een cache te vinden die Charlie Bleu heet en die wordt gevonden. De beheerder is een super aardige Cubaan die helaas erg ziek is maar in een bijzonder kleurrijk huisje woont. We schrijven onze naam in het schrift en ik laat mijn trackable achter voor een volgende persoon.

Terug in het hotel voor een broodje zitten we te balen dat we in Varadero niets te zoeken hebben, het is puur voor de toerist gemaakt en er is weinig bijzonders te zien. Toch maar ff kijken tot hoe laat het apothekers museum in Matanzas open is waar Truus toch graag had willen kijken en inderdaad we springen in onze auto om die te bezoeken. Wat een prachtig onderhouden museum met een prachtige complete collectie van porseleinen potten en hele oude medicijnen die nog in originele fles of potje staan te pronken. Apothekerskasten en antiek destileerspul, je snapt ik ben geen apothekersassistente. Truus straalt en zou het liefst een pillenplank in haar tas mee willen nemen en vertelt honderduit over toen ze zelf nog werkzaam was in de farmacie.

Na het museum op zoek naar de Cueva de Bellamare waar we 1 bord van zagen staan die de richting aangaf en dat was het dus wederom constant vragen welke kant we op moeten. Ongelooflijk dat ze deze grot niet beter aangeven wat prachtig is deze grot. We raden iedereen aan om deze te bezoeken een plaatje is het met zeer bijzondere formaties stalagmieten/tieten en kristallen. Zelden hebben we zoiets moois gezien.

Terug in het hotel nemen we nog een drankje en ik wil straks even proberen de blog online te krijgen en/of een paar foto's, we zullen zien of het lukt.

varadero

De dag begint zoals altijd met een ontbijtje en we besluiten naar Manzatas te rijden om de brug te zien die over een kloof van 112 meter diepte gaat. Volgens de gids van Truus ligt deze ten westen van Manzatas en circa 106 km ten oosten van Havana. Of de informatie is gegokt of de brug is verlegd wat ons niet waarschijnlijk lijkt maar het is circa 85km ten oosten van Havana. Geen idee wie die gidsen maakt. We stoppen bij het uitzichtpunt en worden getrakteerd op een geweldig panorama. Het is inderdaad de moeite van het rijden waard geweest. De vallei is begroeid met palmen en bomen en vele kalkoengieren zweven als vliegtuigen op de thermiek.

Op de terugweg maken we nog wat foto's en krijgen we het idee om een cache te vinden. Truus heeft thuis van alle plaatsen de gegevens gedownload op haar telefoon anders was het absoluut niet mogelijk aangezien we internetloos zijn. Bij Varadero is er 1 die schijnbaar bij een Cubaan thuis is en die het geweldig vind dat er mensen op bezoek komen. Wat een slim idee om in contact te komen met de buitenwereld. We kunnen hem niet op de terugweg vinden maar besluiten om morgen toch ff op zoek te gaan naar Charlie en het adres ff via de balie na te vragen zodat we niet verkeerd rijden.

Nog steeds zijn er mensen in ons groepje die wat last hebben van een ongebruikelijke stoelgang, we geloven dat dit een vakantie zal zijn die goed is voor de weegschaal. De uitkomst zullen we jullie niet onthouden en zolangzamerhand bestaan de maaltijden grotendeels uit geroosterd brood met wat zoet erop.

Terug in het hotel nog even op 19 oktober in zwemkleding op een strandbedje liggen en na het eten lekker relaxen in de bar en genieten van een prachtige show dansers. De band die vooraf speelt is geweldig alleen de trompettist zou een kokosnoot in zijn instrument moeten stoppen. Niet dat hij slecht speelt maar alleen om het volume te dempen. De rest is het er geloof ik niet mee eens en kijken mij aan alsof ik niet zuiver ben misschien moet ik oordopjes indoen. Na een paar drankjes gaan we slapen, tot morgen.

varadero

Vandaag hebben we onze relax dag. We leveren onze auto in en verlengen voor 3 dagen de auto van Henk en Truus, hiermee kunnen we de komende dagen nog ergens heen en behouden we onze vrijheid.

's Middags eindelijk met ons vieren het strand op en zwemmen in de golf van Mexico, wat een zalige temperatuur en wat een prachtig water. We genieten volop en zijn net kleine kinderen.

Aangezien het nog het regenseizoen is zien we vanaf de zee donkere luchten onze kant op komen dus tegen 5 gaan we terug naar het hotel. We zitten nog maar net op het terras als het begint te regenen. Eerst lijkt het een buitje maar al snel hoost het, ongelooflijk wat een water maar het blijft gewoon warm. Nadat we hebben gedoucht besluiten we in onze auto naar de winkeltjes te rijden. Er is zoveel water gevallen dat veel kruispunten blank staan en sommige oude auto's er niet door durven rijden.

De mannen kopen een cowboy hoed en verder is het alleen maar de gebruikelijke souvenier dingen die je niet nodig bent en nergens wilt neerzetten.

Na het avondeten nog even een spelletje canasta gespeeld en genoten van Cubaanse muziek en een dansshow.

Morgen weer een dag, trusten

Santa Clara naar Varadero

Truus verteld tijdens het ontbijt dat er bij hun een grote kakkerlak in de wastafel zat en dat ze die heeft verzopen. Om te voorkomen dat deze weer omhoog zou klimmen heeft ze het afvoergat afgedekt met een potje.

Na het ontbijt inpakken en daarna op weg naar het mausoleum van Ché Gevarra en zijn makkers. We gaan om beurten naar binnen want er mogen geen tassen of fototoestellen naar binnen zo hoeven we ze niet af te geven bij de dame in het hokje.

Henk roept koffie en in het centrum moet dit toch te koop zijn. We rijden het centrum in en het lijkt hier nog armoediger dan waar we al zijn geweest en aangezien we geen parkeerplek vinden met toezicht is het besluit om verder te rijden.

We zitten snel op de A1 en we stoppen bij een ranchos voor een bakkie. Truus en ik krijgen een bloem van een man, schijnt dat Cubanen flirten. De A1 lijkt wel een landingsbaan die niet is afgemaakt. Heel breed maar super slecht. Een 6-baans weg met hobbels en gaten voor amper verkeer. We zien een zeug met biggen in de berm scharrelen en er zit een groep kalkoengieren bij een dode landschildpad. We denken dat 1 van de vogels zelf ook een tik van een voertuig heeft gehad want deze zit er vreemd en versuft bij.

Nadat we de snelweg hebben verlaten komen we door kleine plaatsjes en vergeten we weer om bananen te kopen bij een stalletje want ja, die komen vast nog wel verderop. In Colliseo zie ik een oud mannetje op een kruising staan die van die opgerolde papieren tuitjes verkoopt met: ja wat zit er in? dus ik zeg: stoppen en pak 1 cuc. Opa ziet de cuc en steekt zijn hand naar mij uit maar ik pak er 3, dan kijkt hij naar het geld en ik zie dat hij niet kan wisselen. Als we duidelijk maken dat we niets terug hoeven begint hij te stralen en bedankt ons hartelijk. Ongelooflijk zelfs wij worden hier blij van en in de rolletjes zitten eigen knapperig gebakken pinda's.

Vlak voordat we de A1 verlaten stoppen we nog bij een bushalte cq liftplaats. Ook hier een bakje koffie waarin gelijk suiker zit, dus Truus bedankt. Ik besluit nog even mijn blaas te legen. Er zit zelfs iemand die je moet betalen, geen idee waarom die persoon er moet zitten maar dit is het meest spartaanse "blaasleegpunt" van heel cuba. Twee muren, twee potten, geen bril, geen deur, geen spoeling en qua bouwjaar jaar 0. Zwevend erboven laat ik mijn plasje vallen, je moet je maar aanpassen toch?

Tegen half 3 komen we aan bij ons laatste hotel. Het ziet er goed uit, de kamers zijn netje en het eten is best te doen. 's Avonds nog ff genieten van live muziek en een show en lekker te bed.

Ik besluit nog ff ons verslag te typen maar de laptop crasht, vermoedelijk een vochtprobleem dus alles met pen en papier pennen voordat ik dingen vergeet. We raken stukje bij beetje elk gevoel van moderniteit kwijt lijkt het wel.

Trinidad naar Santa clara

Geloof dat de helft van ons afgelopen nacht goed heeft geslapen, ik niet en voel me alsof ik naar bed moet. We kuchelen er wat aan af en hebben al wat paracetamols gehad. Roelof heeft mij gevraagd of ik vandaag wil rijden. De sputterpoep heeft bij de mannen toegeslagen.

Na het ontbijt is het inpakken en rijden we ff met 1 auto naar het plein met de ruïne van het kerkje. We lopen de kleurijke straatjes door en worden af en toe hinderlijk gevraagd om zeep, dat is hier nogal duur en kun je de mensen blij mee maken.

we lopen het oude gedeelte binnen en het is prachtig, veel gebouwen zijn gerestaureerd en zijn geweldig om te zien. We slenteren langs huisjes en ik koop voor 3 cuc een hoedje die door een oud vrouwtje is gemaakt. Knap om te zien en Truus geeft haar een stuk zeep, we zien dat ze zichtbaar blij is. Tegen half 12 gaan we terug naar het hotel en gaan we op pad. Henk geeft aan dat hij moet tanken maar hij kan nog zo'n 225km volgens de teller. Om geen problemen te krijgen gaan we langs de pomp maar op het laatst toch doorgereden. Henk geeft aan dat het wel kan, Truus sputtert tegen maar we gaan tanken in Sancti Spiritus.

Het uitkijkpunt Mirador net buiten Trinidad geeft ons een prachtig uitzicht over de vallei de Los Ingenios.

De weg voert ons langs prachtige groene velden. Nog nooit een land gezien dat zo groen is, Zelfs Nederland haalt het hier niet bij. Aangekomen in Sancti Spiritus krijgen we slecht nieuws: geen pomp met octaangehalte 94. De angst slaat toe want met nog voor circa 100km benzine in de tank gaan we onze eindbestemming niet redden. Blijft 1 optie open en dat is doorrijden en hopen dat er een pomp komt en anders moeten Roelof en ik benzine halen. Truus ziet het al voor zich: wachtend langs de weg, geen airco, geen water, verschrompelen in de hitte. Op het moment dat we vlak bij de snelweg komen ziet Roelof vanaf het viaduct een pomp. We scheuren als volleerde Cubanen over een verkeerd stuk toerit en halen opgelucht adem. Er lopen twee vrolijk kwispelende zwerfhonden, mank en onder de teken. Aangezien ze binnen brood verkopen met kaas en ham gaan wij ze verwennen. Ze eten brood en drinken samen een halve liter fris water, we maken vrienden voor het leven. Vreselijk dat wij ze achter moeten laten, maar zo zijn er meer.

We vervolgen onze weg en eindelijk komen we in Santa Clara aan. Onze route beschrijving lijkt wel van google earth te zijn gehaald wat een bagger. We rijden een verboden afslag in van een rotonde en moeten vragen waar ons hotel ligt. Eindelijk zijn we er, het hotel belooft wat. Prachtige rieten daken en de receptie mooi, het is schijn helaas. De kamerdeur gaat open en de vochtstank komt ons tegemoet, bah. Het is maar voor 1 nacht denken we maar, enige positieve is: internet a 3 cuc per half uur maar geen wifi. Gelukkig we willen de blog proberen online te zetten maar de USB stick kan niet worden gebruikt, drama. Het eten is matig. Terwijl buiten een tropische regenbui gaande is gaan we slapen.

Vinales naar Trinidad

De dag is aangebroken, snel ff douchen want we hebben stroom en onze douchekop heeft een ingebouwd elektrische waterverwarmer anders is het weer koud water. Even nog buiten lopen en wat foto's maken en aanschuiven aan het ontbijt. We nemen afscheid van Rene en Taty en nadat we de tank hebben vol gegooid en nog wat cucs hebben gehaald vertrekken we richting Trinidad.

Volgens onze beschrijving zou de reis, rechtstreeks, circa 5 1/2 uur duren. We hebben zelf al bedacht dat we vermoedelijk wel veel langer onderweg zullen zijn aangezien de wegen niet super zijn. Wat wij dachten komt uit. We rijden de A4 weer af richting Havana met Henk en Truus voorop en we hebben onze eerste stop onder Havana bij een klein restaurantje waar we een koffiestop hebben en een sanitaire stop. De 20 min die ons dat kost zou niet veel van invloed moeten zijn op onze totale reistijd.

Daarna scheuren we de A1 op en lijkt het wel alsof we een 8-baans weg bijna voor ons alleen hebben. Over 2 km afstand komen we 11 tegenliggers tegen, waarvan 2 bussen, 1 vrachtwagen, 1 brommer een 1pk aangedreven paard met wagen en 6 auto's. Misschien dat de wegen zo breed moeten zijn om alle pech gevallen te herbergen, want dat zijn er nogal wat, ruimte is er genoeg. We stoppen onderweg nog een keer bij Fiesta Campesina een soort aangelegde tuin waar ook wat dieren gehouden worden. Een dame maakt ons koffie en onze lepels zijn van suikerriet gemaakt. Na nog even daar rondgelopen te hebben gaan we verder, we moeten nog een heel stuk.

Onderweg zien we weer veel kalkoengieren zweven en die moeten we toch nog proberen vast te leggen op een foto en gelukkig is dat gelukt toen er een paar op een brug zaten. Het zijn toch bijzondere vogels om te zien met hun rode koppen. Vanaf het moment dat we afslaan richting Cienfuegos zien we het donkerder en donkerder worden en krijgen we te maken met stortbuien. We zouden denken dat de temperatuur flink daalt maar het blijft gewoon heel warm.

Na Cienfuegos klaart het weer op en zien we ook weer blauwe lucht verschijnen. We lezen op de routebeschrijving dat een paar km buiten de plaats we langs een tankstation komen en daar moeten we dan stoppen, we kunnen nog circa 115 km en het is volgens onze papieren nog zeker 70km naar Trinidad. Het tankstation is er niet, weg of we hebben een andere route genomen en vragen als we nog 85km kunnen hoeveel Henk nog in de tank heeft. Als het moet kunnen we altijd nog gesleept worden dacht ik, gaat niet met een automaat pffff.

Het is bijna 17.45 als we op onze eindbestemming aankomen en in totaal hebben we maximaal 45 min gestopt. We hebben er ongeveer 8 uur over gedaan, zelfs met een porsche kun je deze afstand niet in 5 1/2 uur rijden, de wegen zijn zo slecht dat de carterpan dan zeker lek zou zijn geslagen. Een werknemer van het hotel gaat met Roelof naar het tanktstation, zonder hem was het niet eenvoudig om deze te vinden. Het blijkt dat het vanavond inclusief avondeten is en we besluiten dat te doen temeer we moe zijn van het reizen. Na nog een drankje bij het zwembad gaan we "huiswaarts". Morgenvroeg Trinidad in voordat we doorreizen naar Santa Clara.

Vinales

Vanacht heerlijk geslapen, wat een rust vergeleken met Havana. We staan op en Roelof gaat de douche uit proberen maar er komt geen warm water. We komen erachter dat er geen stroom is en dus ook geen warm water. Henk en Truus douchen zich dus ook met fris water, het is niet anders. De gastheer vind het vreselijk dat dit regelmatig het geval is. Misschien komt het doordat alle toeristen zich tegelijk willen douchen en dat de boel overbelast raakt.

We schuiven aan de ontbijttafel en worden als koningen verwend, we krijgen vast heimwee naar de casa's als we in de hotels zullen overnachten. Een volgende reis naar Cuba zal vast alleen overnachten worden in casa's particulare. We vertellen onze gastvrouw dat we vanavond graag bij haar willen eten en we zien aan haar dat ze dat prachtig vind. Het eten zal iets met kip zijn, we wachten af.

Na het ontbijt stappen we in de auto van Henk en Truus en rijden naar de "grot van de indiaan" het is niet ver en we stappen een grot binnen die geweldig is. Wat is de natuur toch bijzonder en aan het eind van de grot is water. We stappen in een bootje en varen door de grot terwijl de vleermuizen aan het plafond hangen. Het eindpunt is via een scheur in de grot. Hoe speciaal het lijkt wel een film. Terwijl we de locatie verlaten zien wij een oude man die iedereen wat vraagt terwijl hij zich over zijn arm wrijft. Aangezien we niet begrijpen wat hij wil vragen we hulp aan een gids en die vertelt dat hij om zeep vraagt en onze blokken liggen natuurlijk in onze casa. Vanaf nu zorg ik dat ik 2 blokken meeneem.

Truus en ik willen een rondje rijden maar er staan amper borden met informatie en onze kaart is niet zo gedetaileerd dat we kunnen zien waar we heen gaan. Na circa 16km was het wegdek zo slecht dat we zijn omgekeerd. We hebben wel veel van de prachtige natuur gezien en ook hoe de locale bevolking woont. Het feit dat we geen internet hebben en bij toeren ook geen telefoonverbinding geeft je het gevoel dat ook niets meer hoeft en geeft ook rust.

Ons volgende punt is de "mural de historical" een muurschildering op de rotswand die in opdracht van Castro in 1961 is gemaakt en de evolutie van de socialistische mens voorstelt.

Daarna naar een prachtig uitzichtpunt over de vallei van Vinales met op de achtergrond de mogotes (de bijzondere rotsformaties) waartussen we de regen zien vallen. Het is allemaal groener dan groen en zeer mooi om te zien.

Henk die wil ff tanken en voor 1,30 CUC per liter gooien we de tank vol. Wij zullen dat morgen ook ff doen voordat we vertrekken naar Trinidad. Terug bij onze casa lopen we nog even het dorpje in en Roelof laat zich ff scheren bij een locale kapper. We zullen wel de hoofdprijs hebben betaald maar: zo glad als een baby-kontje. Onze batterijen zijn op en we gaan heerlijk in onze schommelstoelen op het terras zitten. Truus en ik nemen ons favoriete Cubaanse drankje: mojito, de heren een biertje en nu wachten op het eten.